Filmy druga wojna światowa

Kaczor Donald ma koszmarny sen, że mieszka w Niemczech poddanych nazistowskiemu reżimowi. Od świtu ulice miasteczka udekorowanego drzewami w kształcie swastyk przemierza orkiestra wojskowa grająca głośno i z przytupem wojskowe marsze. Donald pragnie spać, ale nie dość, że przeszkadza mu donośne rzępolenie zbliżającego się zespołu, to jeszcze specjalny automat musztrujący wyrzuca go z łóżka. Otwiera oczy i co widzi? Na stoliku obok widzi portret Fuhrera oraz statuetkę salutującą w geście „sieg-hail”, następnie zegar z kukułką, która zamiast wyśpiewywać kuranty wyskakuje salutując na baczność, a na podwórku pręży się kogut w pozie oddającego honory wodzowi. Donald próbuje wrócić do łóżka, ale czujna maszyna nakierowuje go do garderoby, gdzie kaczor niechętnie zakłada czarny mundur z czerwoną opaską na przedramieniu, gdzie widnieje na białym tle znak III Rzeszy. Rzucając jednym okiem za okno, jak daleko znajduje się wojskowa czujka, Donald otwiera skrytkę za portretem wodza i wyjmuje amerykańską kawę oraz aromat jaj na bekonie w spray’u, którym spryskuje sobie podniebienie dla kurażu. Szybko umieszcza cenne przedmioty w schowku i mozolnie odpiłowuje kromkę z przydziałowego chleba, który próbuje jeść popijając kawą. Za chwilę automat przypomina o porannym czytaniu biblii, i „Mein Kampf” wjeżdża na stół przerywając kaczorowi konsumpcję. Następnie Donald jest odprowadzony pod eskortą do fabryki amunicji, gdzie obsługuje taśmę z nabojami, na której co jakiś czas pojawiają się portrety fuhrera, któremu musi salutować. W przerwie na ścianie za plecami kaczora pojawia się dekoracja z uroczym górskim widoczkiem. Teraz jest czas na gimnastykę polegającej na ćwiczeniu salutowania. Kaczor wraca do pracy, ale nie nadąża za taśmą, na której pojawiają się naboje coraz większego kalibru, i przeżywa załamanie nerwowe, w którym ma wizje pląsających i śpiewających pocisków. Donald budzi się we własnym łóżku, w piżamce w gwiazdki i paski z amerykańskiej flagi. Portret na stoliku obok przedstawia prezydenta USA, a statuetka prezentuje się w dumnym geście, symbolu amerykańskiej wolności i niepodległości.

II wojna światowa, kwiecień 1945 roku. Armia Czerwona wkracza do upadającego Berlina. Historia kobiet, które, zdane na łaskę radzieckich żołnierzy, musiały wybierać między przeżyciem a szacunkiem do samych siebie.

Hana (Juliette Binoche), pielęgniarka urodzona we francuskiej części Kanady. We włoskim klasztorze Hana troskliwie pielęgnuje swego angielskiego pacjenta, który uratował się z zestrzelonego nad Saharą samolotu, ale doznał bardzo poważnych obrażeń. Nie pamięta kim jest, ani jak się nazywa. Hana znajduje przy nim egzemplarz pism Herodota, greckiego historyka z V wieku p.n.e. Wśród kart tej książki angielski pacjent przechowuje osobiste listy, mapy, rysunki i fotografie. Hana zaczyna mu ją czytać na głos, co odnosi piorunujący skutek. Lektura pism Herodota staje się przepustką do przeszłości. Pamięć angielskiego pacjenta przenosi go w lata międzywojenne, na Saharę. Brał wówczas udział w pracach międzynarodowej ekspedycji badawczej, zorganizowanej przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Geograficzne...

Ojciec Zosi postanawia wydać ją za sołtysa, który jest najbogatszym mieszkańcem wsi, Macieja Skibę. Niespodziewanie wybucha II wojna światowa.

Jedyną rzeczą bardziej niebezpieczniejszą niż linia frontu była walka o dotarcie do celu. Na początku II wojny światowej międzynarodowy konwój 37 okrętów alianckich, dowodzony przez kapitana Ernesta Krause (Tom Hanks), w swoim pierwszym dowództwie nad amerykańskim niszczycielem, przepływa przez zdradziecki Północny Atlantyk, ścigany jest przez wilcze stada nazistowskich okrętów podwodnych.

Po uwieńczone pełnym sukcesem misji wysadzenia dział Navarony, Mallory (Robert Shaw)i Miller (Edward Fox) zostają wysłani do Jugosławii z kolejnym, prawie niemożliwym do wykonania zadaniem. Po drodze przyłączają się do specjalnej jednostki komandosów amerykańskich pod dowództwem podpułkownika Barnsby'ego (Harrison Ford). W Jugosławi zostają schwytani przez Niemców. Niepowodzenie misji zdaje się być pewne. Jednak po spektakularnej ucieczce komandosom udaje się wysadzić niezwykle ważny strategicznie most ratując tym samym otoczone przez wroga partyzanckie oddziały Tito.

Wielowątkowa opowieść o losach Polaków w latach II wojny światowej. "Czas pogardy" ukazano przede wszystkim z punktu widzenia dwóch głównych bohaterów - porucznika Władysława Niwińskiego (Karol Strasburger) i Leona Kurasia (Kazimierz Kaczor) - drobnego cwaniaka, nie pozbawionego jednak znamion heroizmu.

Młody, zaledwie 15-letni chłopiec przebywa na niewielkiej wyspie u wybrzeży Anglii. Jest rok 1942, trwa II wojna światowa. Chłopak spotyka tu starszą od siebie o siedem lat kobietę. To młoda mężatka, właśnie ona staje się jego pierwszą nauczycielką gry miłosnej. Pierwsze doświadczenia nie pozostają bez wpływu na psychikę chłopca.

Sobibór opowiada historię ostatnich tygodni przed powstaniem oraz samego buntu. Do obozu trafia Aleksander Peczerski (Konstantin Chabieński), pułkownik armii radzieckiej schwytany na froncie wschodnim. Szybko staje się jasne, że jedynym sposobem na uniknięcie pewnej śmierci jest ucieczka z obozu. Po nieudanej próbie podjętej przez małą grupę osadzonych, komendant obozu (Christopher Lambert) podejmuje decyzje – za każdego więźnia, który spróbuje uciec, zabity zostanie jeden z pozostałych. Peczerski staje na czele konspiracji, której celem jest ucieczka wszystkich osadzonych. Utrzymanie planu w tajemnicy okazuje się trudniejsze, niż się wydawało, a postawa Peczerskiego przyciąga coraz więcej uwagi.

Anglia, 1944 rok. Amerykański major Reisman ma przygotować do samobójczej misji przeciwko nazistowskim dowódcom oddział dwunastu „żołnierzy”, wybranych spośród aresztantów oczekujących na egzekucję lub skazanych na długoletnie więzienie. W razie powodzenia akcji żołnierzy ma objąć amnestia. Film, wyróżniony 4 nominacjami do Oscara, łączy w sobie wytworny humor z porywającymi scenami akcji.